نيروي انساني كارآمد مهم‌ترين سرمايه هر سازماني محسوب مي‌شود.استفاده مطلوب از منابع انساني، متكي به اقداماتي است كه براي حفظ و صيانت جسم و روح كاركنان سازمان به عمل مي‌آيد.اين اقدامات كه شامل امكانات رفاهي، طرح‌هاي تشويقي، تناسب شغلي،امنيت شغلي،اهميت به نقش فرد در سازمان، آموزش كاركنان و مواردي از اين قبيل مي‌باشد که مجموعا تحت عنوان كيفيت زندگي كاري ناميده‌ مي‌شود. تحقيق حاضر به بررسي رابطه بين كيفيت زندگي كاري و بهره‌وري نيروي انساني در كاركنان واحدهاي صنعتي مستقر در شهرك صنعتي لياء قزوين مي‌پردازد و برای حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شده‌است. در ابتدا واحدهای صنعتی فعال مشخص شده و سپس پرسشنامه‌اي در چهار بخش جهت جمع‌آوري داده‌ها تهیه شد. داده‌ها با آمار توصيفي و استنباطي مورد بررسی قرار گرفتند و در بخش آمار استنباطی، آزمون T استودنت و آزمون همبستگي پيرسون به كار گرفته شده است. نتايج نشان داد كه ميانگين بهره‌وري كاركنان 4 ساعت و 47 دقيقه از 8 ساعت است و كاركنان فقط از 55% ظرفيت خود براي كار استفاده مي‌كنند. همچنين كيفيت زندگي كاری بر اساس مدل به كار گرفته شده، در حد متوسط قرار دارد.

كيفيت زندگي كاري بهره‌وري منابع انساني مدل والتون همبستگي