یکی از تصمیمات مهم هر فرد در زندگی، ازدواج است. مهم ترین مساله در ازدواج کیفیت و دوام ازدواج است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت رابطه زناشویی براساس تاب آوری صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع هدف بنیادی و از نوع روش انجام پژوهش، توصیفی – هبستگی بود. جامعه آماری پژوهش تشکیل شده از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ری در بهار و تابستان 1401. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده از بین مراجعه کنندگانی که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند به تعداد 97 نفر براساس جدول مورگان انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز در پژوهش از طریق ابزارهای پژوهش که عبارتند از: مقیاس کیفیت رابطه زناشویی (RDAS)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون بود. داده های حاصل از انجام پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی، همبستگی و در آمار استنباطی از رگرسیون خطی با برنامه spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد کیفیت رابطه زناشویی پیش بینی کننده تاب آوری در زوجین می باشد. لذا طراحی برنامه ای جهت ارتقای کیفیت رابطه زناشویی زوجین ضرورتی انکار ناپذیر است.

کیفیت رابطه زناشویی تاب آوری زوجین.