هدف پژوهش حاضر بررسی کاربست فلسفه تحلیلی در ساختار آموزش و پرورش ایران با تاکید بر آرای ریچارد استنلی پیترز و پل هرست می باشد. این پژوهش از نوع کیفى است که با روش توصیفى- تحلیلى انجام شده است. در این مطالعه با روش تحلیل به توصیف و تحلیل آرا و اندیشه های تربیتی پیترز و هرست از فیلسوفان مشهور فلسفه تحلیلی پرداخته شده است و این نتایج حاصل شده که در رویکرد پیترز: رابطه معلم و فراگیر از طریق زبان و مفاهیم مورد استفاده و توضیح آن مفاهیم شکل می گیرد است. و بر اساس نظرات هرست به جای اینکه به ایده ها و افکار تاکید کنیم لازم است تا حد امکان، به اظهارات زبانی یا کلمات ناظر به آنها توجه کنیم و برای تعلیم و تربیت همگانی، محتوایی را بصورت اشکال دانش معرفی می شود وآزاد ساختن ذهن فراگیر از چیزهایی که ذهن را از کارکرد خاص آن یعنی عقلانیت دور می کند، مورد تاکید است. رویکردها و راهکارهاى این دو فیلسوف و فلسفه تحلیلی به عنوان یك برنامة تربیتى جدید در ایران با تاکید بر نداشتن نگاه ابزاری به فراگیران، بررسى و تحلیل گردید. راهکار مناسب براى کاربست این برنامه در ایران، انتقال روش های سنتی و همچنین روش کشفی و انتقادی به روش توضیح مفاهیم و اهمیت زبان می باشد. نتایج نشان می دهد در نظام آموزش و پروش ایران و در نظام تربیتی کشور ما معلم و محتوای درسی دارای مرجعیت است.

فلسفه تحلیلی آموزش و پرورش ایران پیترز هرست